Izvor: 24 sedam

„Belgrejd teatar“ (engl. Belgrade Theatre), je pozorišna sala sa 866 sjedišta u gradu Koventriju, u Engleskoj. Pozorište je dobilo ime po glavnom gradu Srbije (tada i Jugoslavije), u znak zahvalnosti za poklonjenu drvnu građu koja je intenzivno korišćena u izgradnji auditorijuma. Od otvaranja 1958. godine, teatar se smatra centrom nove i inovativne proizvodnje. Pozorište je obnovljeno i ponovno otvoreno septembra 2007. godine. Obnova i dodatna izgradnja 7 novih spratova je koštala 12 miliona funti. 5. februara 2008, na pedesetogodišnjicu postojanja, princ Endru je otvorio preuređeni studio B2 u okviru ovog pozorišta.

1971. godine, na današnji dan, 31. januara u ovom teatru čuvena komičarska grupa „Leteći cirkus Montija Pajtona“, koja je već stekla popularnost emitovanjem nekoliko serijala svog programa preko britanske televizijske mreže BBC, nastupila je po prvi put na pozorišnoj bini. Uspjeh tri predstave koje su se održale u okviru Lančester art festivala je bio uvod u niz njihovih briljantnih pojavljivanja na pozorišnim scenama širom Engleske, Kanade i Sjedinjenih Američkih Država.

„Leteći cirkus Montija Pajtona“ je televizijska serija emitovana na britanskoj televiziji BBC od 1969. do 1974. godine postigavši veliki uspjeh i popularnost. Početak emitovanja ove serije, 5. oktobra 1969. godine, označio je početak nove ere komedije, kako u Ujedinjenom Kraljevstvu, tako i širom svijeta, jer su „montipajtonovci“, u četiri sezone emitovanja prezentovali nadrealni, „iščašen“ humor, u početku razumljiv malom broju gledalaca, da bi kasnije stekli svjetsku slavu.

Serija se izdvaja upotrebom apsurdnih situacija, pomešanih sa rizičnim i nagoveštajima zasutim humorom, vizuelnim gegovima i opservacionim skečevima bez poente vica. Teri Gilijam je segmente živih radnji razdvajao animacijama, često spojenim sa živom akcijom da formiraju prelaze. Sveukupni format korišćen za seriju pratio je i razrađivao stil koji je Spajk Miligan koristio u svojoj revolucionarnoj seriji „Q5“, umjesto tradicionalnog formata skeč emisija. Pajtonovci sami igraju većinu likova iz serije, zajedno sa pratećim članovima glumačke ekipe, uključujući Kerol Klivlend (koju je tim nezvanično nazivao „Sedmim Pajtonom”), Koni But (Klisova prva supruga), producentima serije Ijanom Maknotonom i Ijanom Dejvidsonom, muzičarima Nilom Inesom i Fredom Tomlinsonom i drugima.

Grupa je odbacila koncept „klasične epizode“ sa logično povezanim skečevima i scenama. Većina epizoda prvog ciklusa počinje „hladnim“ startom: Majkl Pejlin, obučen kao Robinzon Kruso dotrčava i kaže: „A sada…“, nakon čega kreće špica sa nadrealnim animacijama Terija Gilijama i konačno najavom: „Monti Pajtonov Leteći Cirkus“. U trećem ciklusu, ovaj početak je proširen i za nastup golog organiste (Džons) i radio-novinara (Kliz).

Sve epizode imaju i po nekoliko Gilijamovih „crtaća“, gdje su fotografije i crteži „oživljeni“ na sasvim nelogičan način. Skečevi se rijetko kada nadovezuju logično, obično ih spaja neka najmanje bitna situacija (npr. animacija „Kraljica Viktorija“ i skeč „Sin Rudar“ iz prvog ciklusa su povezani samo time što porodica iz drugog skeča ima fotografiju kraljice Viktorije). Tok razgovora aktera skeča sasvim je neočekivan – u skeču „Kućica za pse“, kupci dušeka za krevet moraju na nagovor jednog prodavca njegovom kolegi tražiti kućicu za pse, kako ovaj ne bi stavio kesu na glavu. Kad se ispostavi da je to pogrešno, oni mu traže dušek, on stavi kesu na glavu, a cijela robna kuća mora da pjeva himnu, kako bi ovaj skinuo kesu. Ipak, Montipajtonovci ostaju vjerni satiri, samo što negativne društvene pojave kritikuju na nadrealan i ciničan način. Tokom 1972. godine specijalno za njemačko tržište snimljene su dvije epizode.

Na kraju trećeg ciklusa Džon Kliz je objavio da napušta seriju, a ubrzo je to uradio i Grejam Čepmen. Ostali su snimili još jedan ciklus, nakon čega su se razišli, snimivši naknadno nekoliko filmova i ploča. Nada da bi se cijela grupa mogla ponovo okupiti u nekom zajedničkom projektu nestala je 1989. godine, kada je Čepmen iznenada preminuo.