Egzistencija kulture pozorišta u vrijeme socijalne distance
– Piše: Dušica Miljanić –
„Treba uništiti pozorište ili živeti u pozorištu!“, objasnio je kroz dramu „Publika“ čuveni pozorišni reditelj Federiko Garsija Lorka. Pitanje je da li u ovom trenutku mi zaista živimo u pozorištu i da li smo ga prvobitno morali uništiti da bi dostigli nadrealističku potrebu za uživanjem u simbolici sopstvenog scenarija?
U modernom dobu kada se konvencionalni teatar prilagođava potrebama društva i njegovom suštinskom razvitku, čini se da se potreba za stvarnom scenskom dramom odvija upravo na ulicama, u svakodnevnoj komunikaciji.
Individualna distanca uslovljena socijalnom destabilizacijom i neravnotežom u metalnoj sferi praćenja kulturno-umjetničkih sadržaja, dovela je pojedince pred klizna, staklena vrata bioskopa, čime je pozorište ostalo oronulo drveno pristanište samo najhrabrijih.
Uticaj virusa COVID19 koji je postao uporište svih značajnih dešavanja, vijesti i konverzacija svakako je stavio kulturnu i umjetničku scenu u Crnoj Gori na ivici imaginacije.
Taj uticaj se osjetio i na pripremi i sprovođenju XXXIV festivala „Grad teatar“ kulturne manifestacije kojom se predstavlja kulturno naslijeđe Budve i Crne Gore i njegovo implementiranje u savremene modele umjetničkog djelovanja.
Jedan od njihovih značajnijih projekata planiranih za ovogodišnji festival jeste bila i koprodukcija „Zelena čoja Montenegra“ koju JU „Grad teatar“ radi u saradnji sa Beogradskim dramskim pozorištem i Gradskim pozorištem iz Podgorice. Zbog novonastalih okolnosti izazvanih pandemijom, planirano je da premijera bude izvedena na XXXV festivalu „Grad teatar“, nakon čega će predstava imati premijerna izvođenja i igranja u Beogradu i Podgorici tokom čitave godine.
Za festival „Grad teatar“ ponovo režira Nikita Milivojević, jedan od reditelja koji je i ranijim predstavama definisao umjetničke puteve festivala i ovog puta je na sebe preuzeo ulogu i glavnog scenografa za gore pomenutu koprodukciju.
Dramatizaciju spontanog stvaralačkog nagona implementiranog kroz istoimeni roman Moma Kapora koji je napisao zajedno sa jednim od naših najvećih karikaturista, putopisaca, pripovjedača, nekadašnjom televizijskom zvijezdom i umjetnikom življenja, Zukom Džumhurom, potpisuje Stevan Koprivica. Kostimografkinja je Jelena Stokuća, kompozitor Aleksandar Srebrić, a scenski pokret će raditi Amalija Benet.
Glavni aktanti su svakako neki od najpoznatijih glumaca Crne Gore i Srbije, članovi ansambla Gradskog pozorišta i Beogradskog dramskog pozorišta: Mladen Nelević, Milan Laneta Gutović, Miloš Pejović, Dejan Đonović, Emir Ćatović, Maja Stojanović, Jelena Simić, Andrija Kuzmanović, Andrej Šepetkovski, Marko Živić, Milorad Damjanović, Ivan Zablaćanski i Stefan Radonjić.
U prostorijama Beogradskog dramskog pozorišta, 3. novembra, održana je prva proba predstave “Zelena čoja Montenegra”.
Mi smo već prepoznali i anticipirali pomenutu premijeru kao nešto čemu moramo prisustvovati ukoliko nam okolnosti praćene aktuelnom pandemijom dozvole i pozivamo sve mlade duše koje u sebi kriju taj stvaralački nemir da spoznaju i podrže neistraženu umjetnost na našim prostorima i dozvole sebi dašak inspiracije i iz drugih pravaca.