– Piše: doc. dr Olga Vojičić-Komatina –

Funkcija komediografskog žanra je da nasmije publiku, da prikaže nedostatke određenog vremena i društva u njemu, te da postavi važna pitanja suštine egzistencije i međuljudskih odnosa. Komedija je parabola stvarnosti i alegorija o Čovjeku i trajanju. A kada pozorišna predstava koje je po žanrovskoj određenosti komedija, prevaziđe sve to i unese novu živost, vedrinu, zabavu i pouku, onda je to ne samo narušeni i pomjereni horizont očekivanja, već je u pitanju nova kreacija, nova tekstualnost, novo čitanje i tumačenje, nov ugođaj i estetska emocija. Predstava “Ukroćena goropad”je reinterpretacija Šekspirovog teksta prvi put objavljenog 1594. godine. Elementi plautovske komedije dobrano se osjećaju jer je Šekspir ovdje prikazao komične scene iz gradskog života, situacije sa kojima se mogu identifikovati svi koji su uživaoci u komediji. Renesansna komedija je bliska čovjeku i njegovom duhovnom sazrijevanju koje je doživjelo svoju predominaciju konačno u doba renesanse, a nakon desetovjekovnog potiranja ličnosti. Dakle, renesansni čovjek progovara svim aspektima svoje ličnosti, a podražavajući takvu tačku gledišta i transparentno i umjetnički snažno unoseći ličnu notu u sve što je predmet scene, glumci predstave “Ukroćena goropad”, progovorili su svim višestrukostima svojih talenata, glumačkim zborenjem, plesom, pjesmom, igrom i svakovrsnom performativnošću.

Kako rekosmo, ovih dana smo svjedoci da je narušen stari, a izgrađen novi horizont percepcije, stvorena je intrigantna i vrlo provokativna iluzija života na daskama koje život znače. Podatak da je predstavu gledalo i u njoj uživalo više od hiljadu i petsto gledalaca u roku od tri dana, dovoljno govori o tome kakav je nesvakidašnji spektakl priređen. Prema riječima prof. dr Vesne Vukićević-Janković (Filološki fakultet, Nikšić), ovdje se spojila renesansna citatnost i masovna kultura. Šekspir jeste idejni tvora projekta, no, cjelokupna ekipa je izgradila palimpset u kojem se ne potire prvotni tekst, ali se nadograđuje i prilagođava sadašnjem trenutku, čineći dramsku radnju intenzivnijom, vrcavijom, razumljivijom i smjelijom, a idejnu poruku, samim tim, pretvarajući u nešto uvijek aktuelno, svevremeno, nadnacionalno i duboko humano. Elementi balkanske kulture koji su po tekstu prisajedinjeni kroz prepoznatljivu masmediologiju, rep, pank, rok i pop muziku, raznovrsne govorne činove (ekspresive, komisive, deklarative, assertive, osobito direktive), date i kroz perlokutivnu i ilokutivnu atmosferu, u kontinuitetu se prožimaju kroz izvorno Šekspirov tekst, i tako vrše dvojaku funkciju – naglašavaju otvaranje čovjeka ka svojim slabostima i manama, što je Šekspirova dimenzija poruke, i približavanju violentnog Dinarca sebi, kazujući mu da je čovjek slojevito biće koje, da bi se ospoljilo pozitivno, mora biti otvoreno ka Drugom čovjeku. Goropadna priroda može se ukrotiti otvorenošću, suočavanjem sa sobom i drugima, spoznajom o sebi i svijetu. Svi krotimo goropad u sebi i goropadnost u drugima. Ekstremnost kroćenja je negiranje drugog i negiranje sebe istovremeno. Ravnoteža, a ne fanatizam u odnosu prema Drugom čovjeku, jesu i jeste mjera svega, poručuje ova nevjerovatna predstava.

Izuzetna ekipa je otkrivajući opštečovječanske arhetipove prikazala i stereotipove kao isključive, a ne poželjne vidove ponašanja, i ponudila široku sliku čovjekovih mogućnosti u ovoj nadasve nadahnutoj i dinamičnoj sceničnosti. Za kompletnu ekstazu uživanja zahvaljujemo svima iz sledećeg popisa: reditelj – Dejan Projkovski, dramaturgija – Dragana Tripković, scenografija – Valentin Svetozarev, muzika – Goran Trajkoski, kostimografija – Katarina Vukčević, scenski pokret i koreografija – Tamara Vujošević Mandić, lektura – Radovan Knežević i uloge: Lazar Dragojević, Milica Majkić, Pavle Bogojević, Vanja Jovićević, Omar Bajramspahić, Pavle Popović, Stefan Vuković, Božidar Zuber, Goran Slavić, Nemanja Todorović, Vukan Pejović, Lara Dragović i Tatjana Torbica.