– Piše: Dubravka Matičić –

Riječ „pozorište“, osim što označava zgradu u kojoj odlazimo da bi pogledali predstavu, u opštem smislu obuhvata ogroman opseg aktivnosti, zbog čega je teško precizno je definisati. U osnovi, pozorište govori o životu i nije ga lakše shvatiti nego život. Međutim, pozorište ima i dvije konstante: predstavu i publiku. Te dvije komponente ga ne definišu, ali ono ne postoji ako je bilo koja odsutna.

Pozorište može da varira od vjerskih rituala i poetske drame do igre na ledu i seksi šoua. Ono uključuje relativno moderne oblike, kao što su opera i balet, mada obuhvata mnoštvo raznih vještina. Dok je ključni element pozorišta interakcija izvođača i posmatrača.

„Prije dvije ipo hiljade godina, na padinama jednog brežuljka u Atini rođena je drama kao umjetnost. Nikad ranije, a možda i nikad poslije, toliko pozorišne energije nije bilo oslobođeno na jednom mjestu: njena vitalnost izražavala je vitalnost i zgranutost jednog društva koje je otkrilo sredstva da istraži sebe na nivou – ne samo podzemne predjele rituala, već svakodnevno carstvo govora i pokreta novo stvorenih u poeziji i igri. Drevno grčko pozorište dostiglo je svoj vrhunac u relevantno kratkom periodu“, ovim riječima Ronald Harvud opisuje nastanak pozorišta. 

Po riječima Pitera Bruka: „Pozorište i život su jedno te isto i nijesu jedno te isto. Sastavljeni su od istih sastojaka, pa ipak pozorište ne bi postojalo kao oblik da se nije dogodilo nešto drugo“. Pozorište je kao život, zato jer se bavi životom. Ono posjeduje moć da predstavi probleme koji su fundamentalni ali koji često prkose rešenju jer pozorište je više medijum emocija nego racionalnosti, jer u odnosu na život pozorište pronalazi način, jezik i okruženje u kome treba da izrazi ono što bi inače moralo da ostane skriveno ili potisnuto. Kada se glumac i publika spoje i zajedno predaju kolektivnom doživljaju, događa se neophodna misterija. Ono mora da zadovolji čovjekove potrebe da podnese napore i tenziju, da svjedoči o sukobu dobra i zla, sile i pravde, haosa i poretka. Da bi to učinjelo, ono mora da posjeduje publiku i da publika posjeduje njega.

Pozorišna umjetnost je dramska umjetnost koja se obično izvodi po scenariju i u kojoj se akcija detaljno planirana u cilju stvaranja koherentnog dramskog doživljaja. Pozornica, na kojoj će se izvoditi pozorišni komad, unaprijed se detaljno priprema, kako bi svaki njen dio bio u službi impresije koja se želi prouzrokovati kod publike. Gluma je osnovni elemenat u pozorišnom djelu, a čine je gest, pokret i govor.

Ukratko, pozorište je život – život je pozorište.

Srećan vam svjetski dan pozorišta!