Fondacija Konrad Adenauer u saradnji sa Fakultetom dramskih umjetnosti Univerziteta Crne Gore organizuje konfereneciju “Moć kulture: Politika i pozorište – sjećanje na stvarnost” od 23-25. oktobara u Kotoru.  

U okviru dva glavna tematska panela Dramski tekst i političko pozorištei Repretoarske strategije, uz uvodna izlaganja i promocije knjiga konferencija predstavlja platformu za dijalog i razmjenu iskustva između dramskih umjetnika, teatrologa, pozorišnih kritičara, studenata i alumnista.

Programski urednik konferencije i moderator panela je producent Janko Ljumović, vanredni profesor na Fakultetu dramskih umjetnosti. Konferenciju će otvoriti direktor predstavništva za Srbiju i Crnu Goru Fondacije Konrad Adenauer Norbert Beckmann-Dierkes i dekan FDU dr Edin Jašarović.

Uvodna izlaganja imaće prof. dr Darko Lukić i prof. mr Janko Ljumović. Učesnici konferencije su: prof. Radmila Vojvodić (FDU Cetinje), prof. Almir Imširević (ASU Sarajevo), prof. emerita Milena Dragićević Šešić (FDU Beograd), prof. Michael Braun (Univerzitet u Kelnu), prof. dr Ana Stojanoska (FDU Skoplje), prof. Petar Pejaković (FDU Cetinje), Vasko Raičević (ATAK), Dragana Tripković (ATAK), Milena Lubarda Marojević (Grad teatar), Maja Mrđenović (pozorišna kritičarka) i Suljo Mustafić (Bošnjačka stranka).

Biće predstavljene tri knjige i razgovor sa autorima: Umetnost i kultura otpora Milene Dragićević Šešić, zbirka priča Najljepši od svih svjetova Almira Imširevića i Uvod u primjenjeno kazalište Darka Lukića.

Konferencija se održava kombinovano sa online učešćem gostiju iz regiona, uz poštovanje mjera NKT za održavanje manifestacija u zatvorenom prostoru. Nakon konferencije biće objavljen dvojezični zbornik radova u izdanju Fondacije Konrad Adenauer.

Koncept konferencije baziran je na kratkom uvodniku koji je pratio poziv za konferenciju u kome se ističe sljedeće:

Pozorište od svog nastanka predstavlja univerzalno sredstvo dijaloga i predstavlja medij koji ima izuzetan emancipatorski potencijal za društvene promjene u zajednici.

Njegov politički karakter je osnova njegovog trajanja, a novi oblici izvedbenih praksi samo dodatno svjedoče njegovu moć. Pluralizam dramskog i postdramskog pozorišta, poput dokumentarnog ili inkluzivnog pozorišta šire zonu uticaja, zonu publike i javnosti.

Kultura sjećanja, proces pomirenja i međukulturna saradnja, predstavljaju njegov snažan interkulturni potencijal. Antiratni karakter pozorišta ili sadržaj koji svjedoči kulturu otopora, razvoj demokratije i ljudskih prava – predstavlja važan arhiv repertoara  na svim nivoma njegovog djelovanja, od lokalnog do globalnog.

Događaji iz bliske prošlosti na prostoru bivše Jugoslavije, kao i ukupan period tranzicije do današnjeg dana, otvara niz izazova za promišljanje stvarnosti i  tema od značaja pozorišta za društvo, odnosno propitivanje uloge umjetnosti za socijalne promjene – emancipaciju društva, razvoj kritičkog mišljenja, usvajanje univerzalnih vrijednosti i promociju načela demokratije i poštovanja ljudskih prava.

Istorija pozorišta svjedoči da je političko u njemu mjera njegovog uspjeha. Uspjeh je zapravo i nova publika ili povratak stare publike, koja pozorištu vraća intelektualni i politički značaj. Pozorište na taj način postaje meeting point (tačka susreta) zajednice u kojoj različiti akteri vode debatu oko ključnih izazova današnjice. Pozorišna javnost odgovorna je dakle, za pozicioniranost samog pozorišta unutar opšte javnosti, communitasa (zajednice). Pozorišna umjetnost je od helenskog perioda imala privijelgiju da bude javna umjetnost, stvorena i podržana idejom da ima opšti društveni interes.